ورود از میزان آف تاکت یا ضرب بالا

 

تا این لحظه می بایستی از این قائده دنباله روی می کردید که میزان های 4/4 ما چهار ضرب داریم. حالا تصور کنید که هر میزان مانند یک پارچ آب است که می بایستی دقیقا تا لب پارچ آب پر شود بدون اینکه آب از این پارچ سرریز شود. قانون حالا چنین است که نه بایستی کمتر باشد و نه سر برود.
اما به مانند تمام قوائد کاربردی دیگر، این قانون، استثناء دارد. به این استثناء ما میزان آف تاکت می گوییم. آف تاکت یک نوع میزان عجیب است که در اول برخی از قطعات موسیقی می آید. همان طور که پیش تر گفتیم در این میزان ما نت های آف تاکت داریم.
فرض کنید میزان آف تاکت فقط دارای یک ضرب است، در حالی که بایستی سه ضرب داشته باشیم و با توجه به این نکته که در این فرض کسر میزان موسیقی ما ¾ است، بعد از این کسر میزان، قطعه موسیقی تا آخر از قوائد میزان ¾ دنباله بر روی می کند تا جایی که به ناگهان به میزانی دیگر می رسد: میزان آخرین باقیمانده همان میزان آف تاکت است. یعنی دو ضرب آخر ما، باقی مانده ضرب های باقیمانده میزان اول به حساب آورده می شوند. به بیانی دیگر، میزان آخرین، که در میزان اول ما اشتباه به نظر می آمد را درست و تصحیح می کند و این گونه قطعه موسیقی خواهیم داشت که از تمامی قوائد مبانی موسیقی دنبال بر روی خواهند کرد.
به مانند خیلی از موارد دیگر مبانی موسیقی، استفاده از نت آف تاکت بیشتر به هنگام نت نویسی محسوس می باشد. چنانچه شنونده مثلا خیلی با دقت به موسیقی گوش ندهد یحتمل هرگز متوجه نشود که میزان آخر موسیقی ناقص است. به طور معمول این فقط آهنگساز است که می بایستی نگران ایجاد تعادل بین میزان های اف تاکت موسیقی خودش باشد.
در موسیقی های مدرن و امروزی به خصوص موسیقی های راک، رایج است که نت نت آف تاکت اول را داریم اما الزاما نمی بایستی به این قوائد و قانون پایبند باشیم به چه علت که در میزان آخر دارای این توان هستیم کاملش کنیم. بیشتر، موسیقی دان های امروزی قطعات را با نت آف تاکت آغاز کرده و در انتها و میزان آخر کامل می کنند.