سنکوپ یا تاکید بر بر روی ضرب ضعیف (ضد ضرب)

 

سنکوپ را چنانچه بخواهیم به زبانی ساده و قابل فهم توضیح دهیم به هم زدن عامدانه تاکیدها در الگوهای ریتمیک موسیقی سه تایی، دوتایی می باشد. موسیقی دان ها معمولا با گذاشتن این تاکید بر روی ضربی ضعیف، که نتی که سر ضرب قرار نگرفته باشد، سنکوپ را شکل دهی می کنند.
در یک میزان 4/4، الگوی تکرار شونده تاکید به طور معمول به این صورت است که ضرب اول قوی، سپس ضرب دوم ضعیف، و ضرب سوم نیمه قوی و در نهایت ضرب چهارمین ضعیف تر می شود. چنانچه بخواهیم این مطلب را جور دیگر بیان کنیم، سرضرب ها یعنی آن ضرب هایی که اول و وسط قرار گرفته اند قوی تر هستند و ضرب های بین این ها به طور معمول ضعیف تر هستند.
حال چنانچه فرض کنیم یک قطعه موسیقی مانند تمرین بعد داریم، سکوت سیاه در جایی قرار می گیرد که علی القاعده بایستی سر ضرب ما باشد و نقطه سنکوپ موسیقی محسوب می شود. به جای اینکه ضرب سومین که به طور معمول تاکید بایستی داشته باشد، تاکید را بر روی ضرب چهارم می گداریم که صدایی و وضعیتی متفاوت تر از چیزی که به طور معمول در موسیقی های با میزان 4/4 می شنویم تولید می کند. ضرب اید این گونه شمردن شوند:
یک دو سه چهار
در این نمونه که آوردیم تاکید طبیعی ضربی مخدوش شده است. شمردن یک – دو – سه – چهار را برای گوش ما عجیب به نظر می رسد چونکه ما عادت کرده ایم که در ضرب سوم، نتی قوی بشنویم که هم اکنون این نت وجود ندارد و جای خود را به سکوت داده است.