کارل هاینتس اشتوک هاوزن

کارل هاینتس اشتوک هاوزن ( یک هزار و نهصد و بیست و هشت تا دو هزار و هفت )

 

بزرگ ترین تاثیر اشتوک هاوزن به عنوان یک نظریه پرداز در صورتی قادر است به طرز خوشایندی حس شود که به ژانرهای موسیقی که مستقیما از دل تکنیک های او بیرون آمد توجه شود. در طول دهه یک هزار و نهصد و پنجاه ، او به پیشرفت ژانرهای مینی مالیسم و سریالیسم کمک کرد. بیشتر اجراهای “کراوت راک” دهه یک هزار و نهصد و هفتاد توسط شاگردان سابق او در کنسرواتوار کلن آلمان خلق شد. آموزه های او و آثار آهنگ سازی اش ایضا تاثیر فراوانی بر رنسانس موسیقی دهه یک هزار و نهصد و هفتاد برلین غربی گذاشت (با شخصیت های قابل توجهی بخاطر اینکه دیوید بووی و برایان اینو)

در نگاهی کلی تر می توان اشتوک هاوزن را پدرموسیقی امبینت و معنای فرم های متغیر دانست که در آن، فضای اجرا و نوازنده ها خودشان به عنوان بخشی از اثر موسیقی در نظر گرفته می شوند و تغییر حتی یک عنصر از اجرا، کل اجرا را تغییر می دهد.
او همچنان مبدع فرم پلی ولنت در موسیقی است که در آن یک قطعه موسیقی قادر است سر و ته نیز خوانده شود، همین طور از چپ به راست یا از راست به چپ یا از راست به چپ. یا در یک قطعه چند صفحه ای، صفحه ها دارای این توان هستند به هر ترتیبی که نوازنده بخواهد، نواخته شوند. چنان که دانشجوی سابق او و ایرمین اشمیت آهنگساز گفته است: اشتوک هاوزن به من آموخت که موسیقی ای که من نواختم از آن من بود و قطعه هایی که من نوشتم از آن موسیقی دان هایی است که آن ها را می نوازند.